#694 Buuuuurfrouw

Dinsdagen zijn van opa en oma. Dat weten de mini’s inmiddels wel. De oudste vraagt ’s ochtends wanneer ze wakker wordt en opstaat steevast ‘Waar gaan we vandaag naartoe?’. De laatste tijd is er steeds vaker een teleurstelling op haar gezicht te bespeuren als ik aangeef dat we nergens heen gaan omdat papa niet hoeft te werken. Dat is op vrijdagen. Vandaag is het dinsdag, dus het antwoord op haar vraag is vandaag ‘naar opa en oma!’. Gejuich stijgt op. Haar broer doet vrolijk mee.

Op die dagen wordt er druk gespeeld met de kleine neef, ook bij opa en oma op dinsdag. Dat dit kindercircus energie slurpt bij de kleine mensen is altijd duidelijk te merken. De sous-chef haalde ze vandaag op, terwijl ik thuis het diner verzorgde. Eenmaal binnen, nadat de kleine man buiten eerst nog ergens op z’n giechel ging en getroost werd door zijn zus, die haar stoel aan de keukentafel weer af klom en naar buiten rende met de woorden ‘Ik ga wel even naar hem toe’, gaf de sous-chef aan dat er in de auto al om ‘bed’ werd gevraagd.

Eerst nog eten. Dat is bij de kleine man nooit een probleem, zijn zus doet daar doorgaans wat moeilijker over. Al stonden vandaag bruine bonen op het menu, al een paar jaar onderdeel van het door haar zorgvuldig geselecteerde dieet. Nog stammend uit de tijd vóór dat we wisten dat er glutenintolerantie in het spel was. Ze had het al goed in de smiezen. Bakje yoghurt als toetje, nog één Peppa-pig filmpje en dan gaat de kleine man toch echt naar bed. Hij maakt er na het vaste bedritueel inmiddels een extra regulier item van om na het dichttrekken van de slaapkamerdeur meteen zijn speen en zijn knuffelkonijntje uit zijn ledikant te mieteren en daarna vrij duidelijk om papa, dan wel mama te roepen.

Nadat we hem vrij streng die meuk weer terug hebben gegeven en ons uiterste best doen om aan te geven dat dit toch echt de laatste keer is geweest, kiest hij eigenlijk altijd direct eieren voor zijn geld. Hij neemt dan nog even de dag door met zichzelf, duidelijk via de babyfoon te beluisteren en valt dan tevreden in slaap. Vandaag nam hij echter niet echt genoegen met ons machtsvertoon en dacht bij zichzelf ‘dan haal ik het wel ergens anders!’.

Toen de sous-chef alle knuffelmateriaal weer terug in bed had gedeponeerd en de slaapkamerdeur weer dicht zat hoorden we de kleine man vrij snel weer iets roepen. Samen spitsten we onze oren richting de babyfoon en dachten ‘horen we dit nu goed!?’. Ja we hoorden het goed, want het werd een keer of 27 herhaald, leidend tot enige hilariteit. ‘Búúúúrfrouwww’, ‘buuuuurfrouw’, hoorden we luid en duidelijk. Ook die mini komt er wel….