Alles gaat hier snel, iedereen is constant in beweging. Constant ergens naartoe op weg, het lijkt een gigantisch mierennest, waar je ook komt. Van A naar B, weer terug naar A, of van B nog heel even snel naar C. Als één massa. Waar haasten er bij ons in Nederland nogal eens voor zorgt dat we een maaltijd overslaan, of vervangen wordt door een Snickers of een banaan, gebeurt dat hier vrijwel nooit.
Snelle maaltijd
Waar je ook bent, een overvolle metro, een stationspleintje, een bankje in een park, of de gangen van een groot beursgebouw. Je ziet overal mensen die even de tijd nemen om een kleine, maar snelle maaltijd naar binnen te werken. Ok, het duurt meestal niet lang, en soms ziet het er ook echt uit als naar binnen werken, maar toch.
Men komt even tot rust, neemt even een kleine adempauze, altijd zitten, nooit lopend zoals wij nog weleens willen doen. Lopend eten, één van de dingen waar ik met recht een hekel aan heb. Hier dus niet, dat komt ook vooral omdat je overal wel ergens een openbare zitplaats kunt vinden, openbare toiletten ook trouwens, maar dat is een ander verhaal.
Tankstations
Zittende, etende mensen dus, vaak alleen, soms samen, heel soms in een groep. Hebben die dan een mooie broodtrommel in hun tas zitten? Nee. Iedereen gaat hier van huis zonder eten. Nou ja, dat is een aanname, maar in ieder geval het overgrote gedeelte. Dat kan ook niet anders gezien het bestaansrecht van ontelbare kleine restaurantjes of beter gezecht, maaltijdverkopers, brandstofverkopers, eigenlijk kleine tankstations.
Bento is hier het toverwoord. Een met zorg samengestelde en vaak een als cadeautje verpakte kleine box, die een keur aan smaken bevat, zodat alle zintuigen weer even wakker worden en er weer een uurtje of twee tegenaan kunnen. Je koopt ze bij de 7-elevens op iedere straathoek, de kiosken op de stations of de echte juweeltjes bij de gespecialieerde bento-kraampjes.
Er was een klein gokje nodig gebaseerd op de verpakking, ik zag een varkentje. ‘Doe mij die maar…’ Het bleek een goede keus. Wat vlees, in twee vormen, een stukje vis, een stukje omelet, wat zuurtjes, de nodige smaakversterkers los verpakt, soja, azijn en een mosterdachtig goedje en uiteraard rijst, altijd rijst. Alle smaken komen voorbij, alle vijf. Stokjes zijn meeverpakt, geen enkel probleem.
De Bento, een fenomeen. Maar wij hebben de Febo, dat dan weer wel!